ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ (ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ)

Συνέχεια από το προηγούμενο


(Έκτη συνέχεια)



-Είδα πολλούς λαούς να εξαφανίζονται. Ζούμε σε μια τεχνοκρατική παγκοσμιοποιημένη κουλτούρα. Για να αντέξουν οι λαοί πρέπει να προσφέρουν κάτι παραπάνω από ένα, λαμπρότατο αναμφισβήτητα, παρελθόν. Αλλιώς φίλε μου, κάποια άλλη χώρα ή κάποιο σύμπλεγμα χωρών θα σας ρουφήξει την ιστορία και τον πολιτισμό και θα τα χρησιμοποιήσουν προς όφελός τους και εσείς θα μείνετε –όσοι μείνετε- με το παρελθόν σας που λυπάμαι Αγαλμάτιε, αλλά δεν είναι αρκετό για να σας παίρνουμε όλοι εμείς οι υπόλοιποι στα σοβαρά. Είναι λες και η αρχαία Ελλάδα με την σύγχρονη είναι δυο διαφορετικές χώρες που τυγχάνει να μοιράστηκαν τον ίδιο γεωγραφικό χώρο, αλλά δυστυχώς μόνο αυτό. Η πατρίδα σου, και το λέω με μεγάλη μου θλίψη, χαίρει του σεβασμού μας αλλά όχι και της προσοχής μας πια.
Ο Αγαλμάτιος χαμήλωσε το βλέμμα πρώτη φορά από ντροπή. Ήξερε ότι ο Κολόνιος όσο κι αν μιλούσε με τρόπο ρεαλιστικό, σχεδόν κυνικό, αυτά που έλεγε είχαν βάση. Αφού σταθηκε λίγο σκεφτικός, αποκρίθηκε:
-Όλα αυτά που μου λες τα ‘χω σκεφτεί. Δεν ήθελα να τα παραδεχτώ, αλλά ξέρω ότι έχεις δίκιο. Ξέρω τα λάθη της Ελλάδας, αλλά προς Θεού, αυτό δε σημαίνει ότι θα κάτσω με σταυρωμένα τα χέρια. Η Ελλάδα έχει περάσει πολλά. Έχει διαπράξει και πολλά λάθη, αλλά όλοι εσείς οι μεγάλοι βλέπετε μόνο τα λάθη των μικρών, τα δικά σας ποτέ.
-Όταν μας είδατε να κάνουμε λάθη πως μας βοηθήσατε; Με το αζημιωτο φυσικά. Επιδιώξατε η Ελλάδα να κάνει λάθος με τον τρόπο σας και χαίρεστε γιατί έτσι μπορείτε να μας ελέγχετε. Η Ελλάδα έχει όλα εκείνα τα ελαττώματα που θαυμάζετε…
Αφού μου μίλησες ρεαλιστικά και είχες δίκιο, επέτρεψέ μου να σου πω λοιπόν ρεαλιστικά κι εγώ τούτο. Αποικιοκρατίες, φονικά εγκλήματα μόνο και μόνο για το χρήμα και την εξουσία. Η Ελλάδα είναι μόνη της. Η Ιταλία είναι μόνη της. Η Ισπανία το ίδιο. Όλοι οι μικροί είναι μόνοι τους και τους θέλετε έτσι άφραγκους και ανήμπορους για να μην έχουν τη δύναμη να τα βάλουν με κανέναν σας. Οι Έλληνες αντιδρούν στην κλοπή μου, ασχέτως με το αν με αξίζουν ή όχι. Αυτό είναι κάτι που αφορά τους Έλληνες κι εμένα.Το ότι αντιδρά η Ελλάδα θα πρέπει να αποτελεί παράδειγμα για όλους τους λαους της οικουμένης. Ακόμη κι αν ποτέ δεν παω πίσω, θα υπάρχει πάντα μια χώρα που δεν το βάζει κάτω, που παλεύει για ιδανικά. Ίσως αυτό που με τρομάζει πιο πολύ δεν είναι η πιθανότητα να μην επιστρέψω, είναι η πιθανοτητα να σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε. Αν δεν αντιδράσουν, σήμερα είμαι εγώ που λείπω από την πατρίδα μου, αύριο θα ‘ναι μια βραχονησίδα, μεθαύριο ένα νησί.
- Η ευστροφία σου Αγαλμάτιε με εκπλήσσει.
- Είναι θέμα γονιδίων. Σ’ ευχαριστώ πάντως. Συγχώρεσέ με που μίλησα σκληρά, οι λαοί, οι άνθρωποι δε φταίνε σε τίποτα. Αγάλματα και άνθρωποι είμαστε όλοι έρμαια σε μεγαλύτερα συμφέροντα. Ξέρεις πόσοι Άγγλοι θέλουν να γυρίσω πίσω; Χιλιάδες. Λατρεύω την Αγγλία. Κάθε γωνιά και θέατρο. Κάθε στροφή του δρόμου ιστορία.μυρίζει ένας ωραίος, κουλτουριάρικος επιβλητικός μεσαίωνας σε κάθε εισπνοή μου. Κάθε χώρα έχει να σου προσφέρει κάτι μαγικό, κάτι αναντικατάστατο. Ε και; Θέλει κανένα παιδί να αφήσει την οικογένειά του και να πάει σε άλλη επειδή απλά και μόνο είναι πιο πλούσια ή πιο διάσημη ή πιο Ευρωπαία; Όχι.
- Πεισματάρης, φιλόσοφος και φιλοσοφημένος. Είναι γνήσια τα γονίδιά σου φίλε μου, λίγο ακόμα και θα με πείσεις.
- Πιστεύεις ότι προσπαθώ να σε πείσω;
- Κακώς αν δε το κάνεις, γιατί εσύ είσαι εκπρόσωπος του λαού σου κι εγώ του δικού μου. Αν με πείσεις, τότε αυτό μπορεί να σημαίνει ότι και αυτοί που σε ενδιαφέρουν πραγματικά να πεισθούν, μπορεί και να αποφασίσουν την επιστροφή σου, είπε ο Κολόνιος και πρότεινε στον Αγαλμάτιο να κάνουν μια συμφωνία.


Το έγραψε η Ανθούλα


Αύριο η συνεχεια