Συνέχεια από το προηγούμενο
(ΤΕΛΕΥΤΑΊΟ)
- Θα αφήσουμε το χρόνο να δείξει. Αν η Ελλάδα καταφέρει να δημιουργήσει κάτι δυνατό, κάτι το ίδιο σημαντικό κι εξαίσιο με σένα, ειδικά τώρα που διανύει μία όχι και τόσο ευνοϊκή περίοδο, τότε θα πεισθώ ότι όντως πρέπει να γυρίσεις πίσω. Θέλω να δω την Ελλάδα να ιδρώνει για το μέλλον της, να μη φοβάται, να παίζει τίμια, να ξεκολλήσει από την αίγλη του παρελθόντος της και να απαγκιστρωθεί απ’ τις παλιές βολικές της δάφνες. Θέλω να δω μια Ελλάδα να λάμπει όπως τότε, να δω ένα σύγχρονο θαύμα. Τότε μόνο θα μπορώ να στηρίζω την επιθυμία σου, γιατί τότε θα ξέρω ότι υπάρχει μια πόλη που να αξίζει πιο πολύ να σ’ έχει από το μεγαλοπρεπές Λονδίνο.
Τα βήματα του φύλακα ακούστηκαν να έρχονται προς την αίθουσα των ελληνικών χρόνων. Ο ουρανός είχε βαφτεί σκουρος μπλε και σε λίγο θα ξημέρωνε. Τίποτα δε μαρτυρούσε τι είχε ειπωθεί το προηγούμενο βράδυ. Όλα ήταν ήσυχα και ίδια. Τις ιστορίες των λαών, καλώς ή κακώς, δεν τις αλλάζουν τα μουσεία και οι τέχνες. Οι άνθρωποι είναι αυτοί που πράττουν αυτό που αργότερα τα μουσεία φιλοξενουν ως παρελθον.
Ο φύλακας ξεκλείδωσε την αίθουσα. Σε δύο ώρες το μουσείο θα άνοιγε και πάλι τις πύλες για να μπουν οι επισκέπτες και να θαυμάσουν τον Αγαλμάτιο να κάθεται στην ίδια θέση ξαπλωμένος αλλά με το κεφάλι ψηλά, να αγωνιά πότε θα λήξει η εξορία του και τελικά για πιο πράγμα τιμωρείται. Αλλά έχει πίστη στην Ελλάδα. Πώς άλλωστε να τον απογοητεύσει μία χώρα που την λούζει ο θεός με ήλιο 365 μέρες το χρόνο;
Το έγραψε η Ανθούλα
(Παράκληση. Αν θέλετε να το αναδημοσιεύσετε, απλά να αναφέρετε την συγραφέα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου